Honing, H. (2004) Het geheim van de syncope. Over muziekcognitie, meten aan uitvoeringen, spannende ritmes en de aandacht van baby's. De Groene Amsterdammer 45, 28-29.

Abstract

Iedereen die iets met muziek heeft, vraagt zich wel eens af hoe dat werkt. Waarom sommige muziek zo opgewekt of somber kan klinken, wat maakt dat bepaalde liedjes in je geheugen blijven steken, wat de timing van een pianist als Glenn Gould nu zo bijzonder maakt. Dat lijkt het werkterrein van de musicologie, maar wetenschappelijke theorieen over de waarneming en uitvoering van muziek stonden al jaren niet meer op de onderzoeksagenda van 'gewone' musicologen. De 'bevlogen' uitvoering en de luisterervaring werden te subjectief bevonden om wetenschappelijk te kunnen bestuderen. Klinkende muziek kon niet begrepen worden; een uitvoering blijft een mysterie, en als het 'geheim' van muziek ooit onthuld zou worden zou de magie en dus de fascinatie verdwijnen - het ergste wat je als mens en als onderzoeker kan overkomen. Maar dat blijkt een misverstand.

Orginal article and pdf version.