Muziek als sociaal, psychologisch en akoestisch fenomeen: een omwenteling in de musicologie

In de laatste twintig jaar heeft zich in de musicologie een belangrijke verschuiving voorgedaan. Een verschuiving van muziek als kunstwerk naar muziek als een proces waarin de uitvoerder en de luisteraar, en muziek als geluid een centrale rol spelen. Deze verandering vereiste, door de nieuwe probleem- en vraagstellingen, nieuwe methodes die veelal geleend werden uit de sociale- en natuurwetenschappen. In dit nog steeds groeiende deelgebied van de musicologie staan vragen naar de aard en eigenschappen van muziek als een akoestisch, psychologisch en cognitief verschijnsel centraal. Deze nieuwe discipline, naast systematische ook wel cognitieve musicologie genoemd, verenigt onderzoek dat daarvoor alleen in de marges van de psychologie, de informatica en de (etno)musicologie werd gedaan, maar dat zich, bij elkaar genomen, tot een omvangrijk internationaal georienteerd vakgebied heeft uitgebreid. Het onderzoek zal zich richten op reflectie en evaluatie van deze recente vernieuwingen in de musicologie. Musicologie is een goed voorbeeld van een traditioneel geesteswetenschappelijke discipline die zich ontwikkelt tot een interdisciplinair vakgebied met belangrijke dwarsverbanden naar de beta- en de gammawetenschappen. Het beschrijven en expliciteren van genoemde vernieuwingen zal als een case study fungeren voor de groeiende rol van interdisciplinariteit en de bijdrage aan cognitieonderzoek door de geesteswetenschappen.

Gerelateerd artikel

www.mcg.uva.nl